A ética de Charles Darwin

Hoxe cumplense 200 anos do nacemento de Charles Darwin, científico responsable da Teoría da evolución, ou mellor dito de parte de ela.

Polo que sabemos, poucos poderían adiviñar que aquel rapaz de 22 anos que se embarcou no beagle para dar a volta ó mundo, sería un dos persoaxes amais influintes do milenio. As cronicas din que Darwin era un pouco patoso, inseguro e temeroso... un pouco pailán que diriamos hoxe en día. A miña teoría e que o seu mestre Henslow embarcouno para se desfacer de el, ainda que é posible que xa coñecera as habilidades observadoras de este mozo. Durante a viaxe, Darwin observou a especiación nas pequenas illas do Pacífico, e xunto con observacions xeolóxicas abrironlle os ollos.

Pero Darwin, non é só un home de ciencia. Darwin significa a ética, e a loita dun home pola verdade (independientemente das súas conviccións). É triste coñecer que a teoría que hoxe goberna a bioloxía estivo agachada na mente do seu creador durante mais de vinte anos, por medo a rexeitamentos relixiosos. Nin Darwin mesmo cría o que dicia, pero él sabía que era verdade e atormentabase pensando o daño que faría á súa esposa os seus descubrementos.

Esta foi a historia dun home superado pola ciencia, polo destino e sobre todo pola honestidade. Unha historia que nos parece lonxana nestes tempos de modernidade, pero que non queda desfasada ainda que hoxe non sería posible por dous aspectos: os valores da xente non son relixiosos (son económicos) e a ciencia establecida cada vez é mais heterodoxa e non da lugar a discusión.

Por sorte, a alguns desencantados coa ciencia quedannos as tertulias nos bares, nos foros especializados ou nos blogs para seguir dandonos conta de que ciencia non é só traballo e coñecemento, se non tamén imaxinación é ética.